Τα μικρά πράγματα

Posted on November 30, 2013

Θα πρέπει να ομολογήσω εξ αρχής πως δεν είμαι και ο πιο καλοπροαίρετος άνθρωπος που μπορεί κάποιος να γνωρίσει. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ευγενικό, εκνευρίζομαι εύκολα (αλλά μου περνάει γρήγορα) και η κοινωνικότητα μου είναι ελαφρώς περιορισμένη. Τα πράγματα που με ενοχλούν στην Ελλάδα είναι δυστυχώς πολύ περισσότερα από αυτά που με χαροποιούν. Καθημερινά βλέπω και βιώνω συμπεριφορές που δυσκολεύομαι να δικαιολογήσω, πόσο μάλλον να αποδεχτώ, και μιλάω κυρίως για όλα αυτά τα μικρά καθημερινά πράγματα.

Ξεκινάω από τα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα για τα οποία ευθύνεται ο δήμος και η κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας. Προφανώς όλοι οι οδηγοί είναι απολύτως αθώοι και άμωμοι, και αναγκάστηκαν να κατεβάσουν το αυτοκίνητο τους στο κέντρο και να διπλοπαρκάρουν, γιατί συνέβη κάτι τρομερά επείγον και δεν είχαν απολύτως καμία άλλη επιλογή.

Για το παράνομο παρκάρισμα (μηχανών και αυτοκινήτων) ευθύνεται και πάλι η ελλιπής αστυνόμευση και φυσικά η έλλειψη επαρκών θέσεων (έτσι γενικά) και όχι κάποιοι οδηγοί που θεωρούν πως δε τρέχει και τίποτα να παρκάρουν πάνω στη διάβαση ή στη ράμπα για τους αναπήρους και τα καρότσια (Έλα μωρέ, ένα λεπτάκι θα κάνω).

Για τα διαλυμένα σκουπίδια στο δρόμο ευθύνεται η ανίκανη υπηρεσία καθαριότητας και η καταραμένη κρίση. Όχι βέβαια κάποιος πολίτης που αντί να ανοίξει τον κάδο για να πετάξει τη σακούλα του, την αφήνει πεταμένη έξω και κάτω, εύκολη λεία για τα αδέσποτα (να μη φαν κάτι και αυτά;).

Μια και μιλάμε για αδέσποτα, εκεί οι ευθύνες θα πρέπει να πέσουν και πάλι στην πολιτεία που δεν κάνει τίποτα. Φυσικά και δεν φταίνε οι “φιλόζωοι” που αποφάσισαν να πάρουν ένα κουταβάκι για τα Χριστούγεννα και να το ξεφορτωθούν όταν άρχισε να λερώνει τα χαλιά και τους καναπέδες. Έτσι ξαφνικά “χάνονται” τα ζώα και βρίσκονται αδέσποτα στην άλλη άκρη της πόλης. (Υπάρχουν και πιο γκραν γκινιολ περιστατικά με πεταμένα κουτάβια σε σακούλες σκουπιδιών).

Η δημοτική αρχή είναι ο ένοχος και για την αφισορύπανση φυσικά. Ποτέ οι επιχειρηματίες της νύχτας και της μέρας. Καλύτερα ας μη μιλήσουμε για τα κόμματα που δίνουν πρώτα το καλό παράδειγμα… Μπαι δε γουει, οι αφίσες στους δρόμους είναι όλες παράνομες.

Για την κατάντια της παιδείας και την αμορφωσιά που βλέπουμε γύρω μας, φταίνε βέβαια οι εκπαιδευτικοί με τις συνεχείς απεργίες τους (φυσικά και φταίνε και αυτοί), αλλά ποτέ εμείς οι γονείς, ακόμα και αν το μοναδικό βιβλίο που κυκλοφορεί στο σπίτι είναι ο Χρυσός Οδηγός (υπάρχει ακόμα;) και ο κατάλογος του ΙΚΕΑ.

Για την έλλειψη πολιτισμού φταίνε προφανώς τα σκουπιδοκάναλα της Ελληνικής τηλεόρασης, που σερβίρουν συνεχώς προϊόντα υποκουλτούρας επειδή πουλάει, και η κυβέρνηση που έκλεισε τον μοναδικό υπέρλαμπρο φάρο πολιτισμού και ποιότητας, την ΕΡΤ. Έτσι οι εγκαταλελειμένοι τηλεθεατές αναγκάζονται να βυθίζονται ολοένα και περισσότερο στην οικτρή ποιότητα των λοιπών καναλιών. Να θυμήσω πως η τηλεοράσεις κλείνουν (ακόμα), από το ίδιο ακριβώς κουμπί από το οποίο ανοίγουν.

Και για να τελειώσω με ένα απο τα προσφιλή μου θέματα, η μη “απαγόρευση” του καπνίσματος σε όλους τους κλειστούς χώρους, είναι και αυτό πρώτα από όλα δείγμα του πολιτισμού μας και του σεβασμού μας προς τον διπλανό, όχι τήρησης της νομοθεσίας.

Ο Γιανναράς μιλάει για κρίση της παιδείας ως κρίση αξιών. Δεν έχει άδικο. Όλα τα παραπάνω είναι ενδείξεις παιδείας και πολιτισμού (ή μάλλον έλλειψης αυτών). Μόνο όταν συνειδητοποιήσουμε πως ο πολιτισμός μιας χώρας δεν εκφράζεται μόνο από τους πνευματικούς της ηγέτες (δεν ξέρω αν έμειναν και πολλοί τέτοιοι) ή από τους πολιτικούς (Θοῦ, Κύριε..), μόνο όταν συνειδητοποιήσουμε πως πρέπει να ξεκινήσουμε απο τα μικρά για να πάμε στα μεγάλα, μόνο όταν είμαστε εμείς οι ίδιοι οι πιο αυστηροί κριτές του εαυτού μας (και δεν εξαιρώ εμένα), μόνο τότε, ίσως θα έχουμε κάποια ελπίδα για το μέλλον.